اره منم فرار کردم. دقیقا تو اتاق خودم رو تخت خودم و کنار پنجره خودم و با گوشی خودم.
هیچی برام مهم نیس!
جوری ک اگه بخان حرف بزنن قبلش میگم بله بله شما درست میگید!
این حد بیخیالی غیر از فرار چی میتونه باشه؟!منی ک میدونم از الان دارم بیهوده زندگی میکنم و دارم فق اکسیژن اسراف میکنم براچی زندم؟! ب امید چی؟
بله بله امیدم باس ب خدا باشه! هنوزم هس هنوزم باور دارم ب خودش و معجزه‌هاش!
معجزه....
دگر هیچ مرا.....
خوشحالی بی حد و حساب...